“Ik ga volkomen gerust en bereid. Ik ben God ook enorm dankbaar dat Hij mij tot de Doopsgezinde Gemeente heeft laten toetreden. Dat is mij tot enorme steun geweest en ik hoop dat het u ook zo zal gaan. Nu liefste Mensen ik eindig en wens jullie van harte sterkte en een innige omhelzing van jullie Boy”. Dat zijn de laatste woorden die Gerard Catharinus van Grootheest schreef in een brief aan zijn familie voordat hij werd gefusilleerd op 11 mei 1942.

Boy is de roepnaam van verzetsstrijder Gerard, uit de Tweede Wereldoorlog. Hij woonde samen met zijn broertje en ouders in Soerabaja, totdat hij Indië verliet. Gerard kwam net voor de oorlog terug naar Nederland om in Utrecht de studie tandheelkunde te volgen. In de tijd dat hij studeerde, kon hij bij zijn oom en tante in Amersfoort aan de Vondellaan 21 wonen.

Huidige bewoonster: verhaal blijft leven

Noortje Krakers woont nu samen met haar man en twee kinderen op de plek waar Gerard met zijn oom en tante woonde. Plotseling kreeg ze een telefoontje van Monique Zwart, een kennis en werkzaam bij Stichting Herdenkingsstenen Amersfoort. Monique kwam met de boodschap dat op de plek waar Noortje nu woont vroeger, tijdens de oorlog, een verzetsstrijder woonde. Hoewel de stichting geen toestemming aan de bewoners hoeft te vragen, vroeg ze of de herdenkingssteen van Gerard welkom zou zijn. “Ik vind het eigenlijk een hele eer dat iemand die zo zijn nek heeft uitgestoken voor onze vrijheid, in dit huis heeft gewoond”, aldus Noortje die niet eens over de vraag hoefde na te denken. “Monique ging vervolgens door met het onderzoek en kwam erachter dat er nog nabestaanden van Gerard waren. Zij kwamen vandaag naar de onthulling van de herdenkingssteen. Ik had ze nog nooit ontmoet, maar dat is dan wel bijzonder.” Op de onthulling kwamen veel mensen af. De moeder van Noortje kwam zelfs helemaal uit Twente om de onthulling bij te wonen. 

Noortje: “Ik vind het belangrijk dat deze verhalen worden verspreid. En ook dat kinderen van deze geschiedenis weten. Hoe vaker de verhalen verteld worden, hoe beter. Anders gaan dit soort verhalen verloren. En nu er een steentje voor mijn deur ligt gaan vrienden en voorbijgangers er naar vragen. Dat betekent dat het verhaal blijft leven.”

 

Dank aan Noortje Krakers en Daan Lubbers, student Media & Redactie aan ROC Midden Nederland, voor dit interview en tekst.

No Comment

Comments are closed.